تحقیق در مورد قیام امام حسین

مقدمه:

در موضوع قیام حسینی غالب اهل‌سنت جزء موافقان و تأیید کنندگان قیام حسینی هستند و بر این باورند که قیام امام حسین (ع) و خاندان و یارانش بر حق و صحیح بوده است. از بین قدمای این گروه می‌توان به ابن‌عماد، تفتازانی، ابن‌جوزی و… و در سده اخیر به نواندیشان اهل‌سنت اشاره کرد. البته میتوان عدهای دیگر که راه میانه در پیش گرفته‌اند را تحت عنوان میانه‌روها یا موافقان محتاط دانست که ضمن بر حق دانستن امام حسین (ع) و قیامش، مقصر بودن یزید و نکوهش او را نمی‌پذیرند. هر دو گروه برای نظرگاه خود دلایلی دارند که در این مجال به بررسی و تحلیل نظر گروه اول که نظر اکثر اهلسنت است، پرداخته می‌شود.

معنا و مفهوم اهل‌سنت و جماعت

این اصطلاح در گروه‌بندی‌های مذهبی مسلمانان، ناظر به گرایش مذهبی اکثریت مسلمانان بوده و به اختصار به صورت «سنی» به کار می‌رود. (موسوی بجنوردی 1380، ج 10، ص 474)

. نواندیشی و نوگرایی در میان اهل‌سنت

با فروپاشی دو حکومت صفویه و عثمانی که با تندروی‌های بی‌مورد درباره مسائل تاریخی و اختلافی بین جامعه شیعی و اهل‌سنت نفرت ایجاد می‌کردند، نخستین‌ گام ‌برای ‌تألیف ‌قلوب ‌شیعیان‌ و سنیان ‌برداشته‌ شد و همین ‌نیز عاملی مؤثر برای ‌اظهار همدردی‌ جامعه‌ سنی‌ با جامعه ‌شیعی ‌در خصوص ‌فاجعه ‌کربلا گردید.

محمد کامل البناء

این نویسنده نوگرای اهل‌سنت معتقد است که حسین (ع) هرگز باب دشمنی با یزید نگشود، ولی از نظر روان‌شناسی تمایل فطری بیشتری برای شورش داشت، چون نوه پیغمبر (ص) و پسر علی (ع) بود. این قضاوت او در برخی از نوشته‌های قدیمی شیعه نیز وجود دارد. او همانند نویسندگان سنت‌گرای شیعه معتقد است که حسین (ع) از سرنوشت خود از همان ابتدای امر آگاه بود و شهادت خود را درست از همان هنگامی پیش‌بینی کرده بود که در خواب با پیامبر (ص) سخن گفت. (اسماعیل زاده، 1381، ج 11، ص 314)

محصولات دیگر: